Beste André,
We kennen je al jaren als actief lid van onze petanqueclub in Oetingen.Het is een sport die je heel graag deed. Winter, zomer, alle seizoenen alle tornooien was je erbij.Je trok samen op met je vriend Hippoliet als onafscheidelijk koppel. Graag had je ook Diane langs je zijde. Je noemde in elk tornooi jouw ploeg 'De Dianekes". We zullen altijd je woorden blijven onthouden: "da moet ie gemeten werren". We wisten niet of je serieus was, of dat het was om je tegenstander op het verkeerde been te zetten.
Naast de sport die je intensief en met veel gedrevenheid beoefende, waren er ook de mensen rondom jou.
Als een jonge deugniet was je niet vies om een grapje uit te halen. Zo was er Brigitte die in paniek schoot als je haar zei dat ze een platte band had. Dat was een van de zovele grapjes waar wij allen veel leute mee beleefden.
Ja, plezier dat maakte je graag. Ik zie je nog altijd op een van onze clubfeestjes, je onderlijfje uittrekken, op tafel gaan staan, en zwieren op de maten van de muziek. Je nam je rode autootje mee op de trambaan, zodat uit de luidsprekers van je auto, muziek van Vlaamse slagers weerklonk, naast ons petanqueveld, tot vervelens toe. Zelfs nadat we een ganse dag op uitstap gingen met de bus en we moe en voldaan toekwamen op het kerkplein, zette je iedereen in vuur en vlam met je autodiscobar. Iedereen begon spontaan samen met jou te dansen. Het werd een openluchtfestival om u tegen te zeggen tot voorbij middernacht. Als er op de petanque, thema avonden waren, deed je volop mee aan de zotte activiteiten en konden we je zien als een rode duivel of als een mooie blondine.
Jouw hart was groot. Je trakteerde regelmatig met fruit vanuit uwen hof. We mochten zelfs genieten van je zelfgemaakte porto op een vrijdagavond. Op je 75 ste verjaardag, je speelde nog niet lang petanque, nodigde je een tiental petanquevrienden uit om achter de parochiezaal, naast de houtstoof in de winter, met een fles champagne en zelfgemaakte taart, jouw verjaardag te vieren.
Diane zag je heel graag. Als er teveel zon was, zocht je voor haar de schaduw op, als ze er niet bij was met de winter petanque in Denderhoutem, nam je telkens een pistoleke mee voor haar. Als hevig supportersduo konden we je samen zien genieten, op de thuismatchenen van SK Oetingen, met een koffietje in de kantine.
Beste André, bedankt voor alle mooie momenten. Bedankt voor de mooie herinneringen. Bedankt dat je een paar dagen voor je overlijden, een laatste balletje kwam smijten, alsof je dat moment koos om afscheid te nemen van ons allemaal, op een mooie manier. Elke petanque-avond, elk tornooi, elk samen zijn met jou, we zullen het missen, en vergeten doen we je nooit!
Vaarwel en rust in vrede!